எல்லாம் நன்மைக்கே

நாம் நம் வாழ்க்கையில் நிறைய விஷயங்களை ஆசைப்படுகிறோம். அது நடக்க வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கிறோம்.  சில நேரங்களில் நாம் எதிர்பார்க்கிற விஷயங்கள் நடக்கும். சமயங்களில் நாம் எதிர் பார்க்காத, சற்றும் அதைப் பற்றி சிந்திக்காத காரியங்களும் நடந்து விடும். நாம் எதிர் பார்த்த விஷயங்கள் நடந்து விட்டால் அல்ஹம்துலில்லாஹ்! நாம் நினைத்தது நடந்து விட்டது. இனிமேல் எந்தக் கவலையும் இல்லை. எல்லாம் கைராக இருக்கும் என்று நினைப்போம். ஆனால் அது தீங்காக அமைந்து விடும். நாம் எதிர் பார்க்காத விஷயங்கள் நடக்கும் போது ஆகா இப்படி நடந்து விட்டதே! இனி என்ன ஆகப் போகுதோ! ஏது ஆகப் போகுதோ! என்று கவலைப்படுவோம், அச்சப்படுவோம். ஆனால் அது நன்மையாக அமைந்து விடும். எனவே நடக்கின்ற காரியங்களில் எது நலவானது? எது தீங்கானது? என்று நமக்குத் தெரியாது. அதை அறிந்தவன் நம்மைப் படைத்த ரப்புல் ஆலமீன் மட்டும் தான்.

எனவே கிடைக்காமல் தவறிப் போன ஒரு விஷயத்தைக் குறித்து கைசேதப்படவும் கூடாது. கிடைத்ததை நினைத்து அதிகம் சந்தோஷப்படவும் கூடாது என்று அல்லாஹ் கூறுகிறான்.

لِّـكَيْلَا تَاْسَوْا عَلٰى مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوْا بِمَاۤ اٰتٰٮكُمْ‌ وَاللّٰهُ ­لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُوْرِۙ‏

உங்களை விட்டும் தப்பிப் போனதைப் பற்றி நீங்கள் கவலை கொள்ளாதிருக்கவும் (அல்லாஹ்) உங்களுக்குக் கொடுத்ததைப் பற்றி நீங்கள் கர்வம் கொள்ளாதிருக்கவும். (இதனை உங்களுக்கு அறிவிக்கின்றான்). அல்லாஹ், கர்வம் கொள்பவர்களையும் பெருமை யடிப்பவர்களையும் நேசிப்பதில்லை. (அல்குர்ஆன் : 57:23)

ஏனென்றால் சில நேரம் நாம் கைசேதப்படுகின்ற விஷயத்தில் அல்லாஹ் கைரை வைத்திருப்பான். நாம் சந்தோஷப்படுகின்ற காரியத்தில் ஷர்ரை வைத்திருப்பான்.

மனிதன் ஒரு விஷயத்தை மிகவும் விரும்புவான். ஆனால் அது அவனுக்கு அழிவை ஏற்படுத்தக்கூடியதாக இருக்கும். ஒரு விஷயத்தை அதிகம் வெறுப்பான். ஆனால் அது அவனக்கு நலவைத் தரக்கூடியதாக இருக்கும்.

 كُتِبَ عَلَيْکُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَّـكُمْ‌ وَعَسٰۤى اَنْ تَكْرَهُوْا شَيْئًا وَّهُوَ خَيْرٌ لَّـکُمْ‌ وَعَسٰۤى اَنْ تُحِبُّوْا شَيْئًا وَّهُوَ شَرٌّ لَّـكُمْ وَاللّٰهُ يَعْلَمُ وَاَنْـتُمْ لَا تَعْلَمُوْنَ‏

(நம்பிக்கையாளர்களே!) போர் செய்வது உங்களுக்கு வெறுப்பாய் இருந்தும் (உங்களையும் உங்கள் மார்க்கத்தையும் காப்பதற்காக) அது உங்கள் மீது கடமையாக்கப்பட்டிருக்கின்றது. ஒன்று உங்களுக்கு மிக நன்மையாக இருந்தும் அதனை நீங்கள் வெறுக்கக்கூடும். ஒன்று உங்களுக்குத் தீங்காக இருந்தும் அதனை நீங்கள் விரும்பக்கூடும். (அவை உங்களுக்கு நன்மை அளிக்குமா தீமையளிக்குமா என்பதை) அல்லாஹ்தான் அறிவான்; நீங்கள் அறியமாட்டீர்கள். (அல்குர்ஆன் : 2:216)

   فَعَسٰۤى اَنْ تَكْرَهُوْا شَيْــٴًـــا وَّيَجْعَلَ اللّٰهُ فِيْهِ خَيْرًا كَثِيْرًا‏

ஏனென்றால், நீங்கள் வெறுக்கும் ஒன்றில் அல்லாஹ் பல நன்மைகளை வைத்திருக்கலாம். (அல்குர்ஆன் : 4:19)

اَلَمْ تَرَ اِلَى الَّذِيْنَ خَرَجُوْا مِنْ دِيَارِهِمْ وَهُمْ اُلُوْفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللّٰهُ مُوْتُوْا ثُمَّ اَحْيَاھُمْ‌ اِنَّ اللّٰهَ لَذُوْ فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلٰـكِنَّ اَکْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْکُرُوْنَ‏

(நபியே!) மரணத்திற்குப் பயந்து தங்கள் வீடுகளை விட்டு ஆயிரக் கணக்கில் வெளியேறியவர்களை நீங்கள் கவனித்தீர்களா? அல்லாஹ் அவர்களை இறக்கும்படிக் கூறி (இறக்கச் செய்து) பின்னர் அவர்களை உயிர்ப்பித்தான். நிச்சயமாக அல்லாஹ் மனிதர்கள் மீது கருணையுள்ளவனாக இருக்கின்றான். எனினும், மனிதர்களில் பெரும்பாலானவர்கள் நன்றி செலுத்துவது இல்லை. (அல்குர்ஆன் : 2:243)

أَنَّ هَؤُلَاءِ الْقَوْمَ كَانُوا أَهْلَ بَلْدَةٍ فِي زَمَانِ بَنِي إِسْرَائِيلَ اسْتَوْخَمُوا(٣) أَرْضَهُمْ وَأَصَابَهُمْ بِهَا وَبَاءٌ شَدِيدٌ فَخَرَجُوا فِرَارًا مِنَ الْمَوْتِ إِلَى الْبَرِّيَّةِ، فَنَزَلُوا واديًا أفيح، فملأوا مَا بَيْنَ عُدْوَتَيْهِ فَأَرْسَلَ اللَّهُ إِلَيْهِمْ مَلَكَيْنِ أَحَدَهُمَا مِنْ أَسْفَلِ الْوَادِي وَالْآخَرَ مِنْ أَعْلَاهُ فَصَاحَا بِهِمْ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَمَاتُوا عَنْ آخِرِهِمْ مَوْتَةَ رَجُلٍ وَاحِدٍ فَحِيزُوا إِلَى حَظَائِرَ وَبُنِي عَلَيْهِمْ جُدْرَانُ وَقُبُورٌ [وَفَنُوا](٤) وَتَمَزَّقُوا وَتَفَرَّقُوا فَلَمَّا كَانَ بَعْدَ دَهْرٍ مَرّ بِهِمْ نَبِيٌّ مِنْ أَنْبِيَاءِ بَنِي إِسْرَائِيلَ يُقَالُ لَهُ: حِزْقِيلُ فَسَأَلَ اللَّهَ أَنْ يُحْيِيَهُمْ عَلَى يَدَيْهِ فَأَجَابَهُ إِلَى ذَلِكَ وَأَمَرَهُ أَنْ يَقُولَ: أَيَّتُهَا الْعِظَامُ الْبَالِيَةُ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكِ أَنْ تَجْتَمِعِي فَاجْتَمَعَ عِظَامُ كُلِّ جَسَدٍ بَعْضُهَا إِلَى بَعْضٍ، ثُمَّ أَمَرَهُ فَنَادَى: أَيَّتُهَا الْعِظَامُ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكِ بِأَنْ تَكْتَسِيَ لَحْمًا وَعَصَبًا وَجِلْدًا. فَكَانَ ذَلِكَ، وَهُوَ يُشَاهِدُهُ ثُمَّ أَمَرَهُ فَنَادَى: أَيَّتُهَا الْأَرْوَاحُ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكِ أَنْ تَرْجِعَ كُلُّ رُوحٍ إِلَى الْجَسَدِ الَّذِي كَانَتْ تَعْمُرُهُ. فَقَامُوا أَحْيَاءً يَنْظُرُونَ قَدْ أَحْيَاهُمُ اللَّهُ بَعْدَ رَقْدَتِهِمُ الطَّوِيلَةِ، وَهُمْ يَقُولُونَ: سُبْحَانَكَ [اللَّهُمَّ رَبَّنَا وَبِحَمْدِكَ](٥) لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ. ابن كثير

பனூ இஸ்ராயீல் காலத்தில் தாவர்தான் என்ற ஒரு கிராமம் இருந்தது. அந்த கிராமத்தில் ஒரு நாள் கடுமையான நோய் தொற்று ஏற்பட்டு நிறைய பேர் பாதிக்கப்பட்டார்கள். மரணம் அடைந்தார்கள். அதைப் பார்த்து சுமார் 4000 பேர் அந்த நோய் தொற்றால் மரணம் ஏற்பட்டு விடும் என்று பயந்து அந்த ஊரை விட்டும் வெளியேறி ஒரு பள்ளத்தாக்கிற்கு வந்தார்கள்.  அல்லாஹுத்தஆலா அங்கேயே அவர்களுக்கு மரணத்தை ஏற்படுத்தினான். அத்தனை பேரும் மரணித்து அங்கேயே அடக்கமாகி விட்டார்கள். நீண்ட காலங்களுக்குப் பிறகு பனூ இஸ்ரவேலர்களின் நபிமார்களில் ஒருவரான ஹிஜ்கீல் அலை அவர்கள் அந்த இடத்தைப் பார்த்து இங்கே மரணித்து அடக்கமாகி விட்ட அந்த மக்களை மீண்டும் எழுப்ப வேண்டும். அவர்களுக்கு உயிர் கொடுக்க வேண்டும் என்று இறைவனிடத்தில் முறையிட்டார்கள். அல்லாஹ் சொன்னான் ; மக்கிப்போன எலும்புகளே! நீங்கள் அனைவரும் ஒன்று சேர்ந்து விடுங்கள் என்று இறைவன் உத்தரவிடுகிறான் என்று கூறுங்கள். அவர்கள் அவ்வாறு சொன்னவுடன் எலும்புகள் ஒன்று சேர்ந்து கொண்டது. பின்பு எலும்புகளே! நீங்கள் சதையையும் தோலையும் உங்கள் மீது போர்த்திக் கொள்ளுங்கள் என்று இறைவன் சொல்லுகிறான் என்று அவர்கள் கூறினார்கள். அவர்கள் அவ்வாறு சொன்னவுடன் அதேபோன்று நடந்தது. அதற்குப் பிறகு உயிர்களே! நீங்கள் உங்களுடைய உடல்களுக்கு திரும்பி விடுமாறு இறைவன் கட்டளையிடுகிறான் என்று சொன்னார்கள். அந்தந்த உடலோடு உயிர் சேர்ந்து விட்டன. அவர்கள் அனைவரும் உயிர் பெற்று எழுந்தார்கள். (இப்னுகஸீர்)

இங்கிருந்தால் நம்மையும் நோய் தொற்றிக் கொள்ளும். மரணம் வந்து விடும்.இங்கிருந்து வெளியாகி விட்டால் நாம் தப்பித்துக் கொள்ளலாம். அவ்வாறு வெளியேறுவது தான் நமக்கு கைர் என்று அவர்கள் நினைத்தார்கள். ஆனால் அது அவர்களுக்கு கைராக அமைய வில்லை. அவர்கள் அழிந்து போனார்கள்.

ஹுத் அலை அவர்களின் சமூகம் வானத்தில் மேகத்தைப் பார்த்து அதை மழை தரும் மேகம் என்று மகிழ்ந்தார்கள். ஆனால் அது அவர்களுக்கு வேதனையைத் தரும் மேகமாக இருந்தது.

فَلَمَّا رَاَوْهُ عَارِضًا مُّسْتَقْبِلَ اَوْدِيَتِهِمْ ۙ قَالُوْا هٰذَا عَارِضٌ مُّمْطِرُنَا‌  بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُمْ بِهٖ ‌ رِيْحٌ فِيْهَا عَذَابٌ اَ لِيْمٌۙ‏

பின்னர், (வேதனைக்கு அறிகுறியாக வந்த) மேகம் அவர்கள் இருந்த பள்ளத்தாக்குகளை நோக்கி வருவதை அவர்கள் காணவே, "இது எங்களுக்கு மழை பெய்ய வரும் மேகம்தான்" என்று கூறினார்கள். (அதற்கு அவர்களை நோக்கி) "அல்ல! இது நீங்கள் அவசரப்பட்ட வேதனைதான் என்றும், இது ஒரு காற்று; இதில் துன்புறுத்தும் வேதனை இருக்கின்றது" (என்றும் கூறப்பட்டது). (அல்குர்ஆன் : 46:24)

تُدَمِّرُ كُلَّ شَىْءٍ ۭ بِاَمْرِ رَبِّهَا فَاَصْبَحُوْا لَا يُرٰٓى اِلَّا مَسٰكِنُهُمْ‌ كَذٰلِكَ نَجْزِى الْقَوْمَ الْمُجْرِمِيْنَ‏

ஆகவே, அது தன் இறைவனின் கட்டளைப்படி எல்லாவற்றையும்  அழித்து விட்டது. அவர்கள் இருந்த வீடுகளைத் தவிர, (அனைவரும் அழிந்து ஒருவருமே) காணப்படாமல் ஆகிவிட்டார்கள். இவ்வாறே குற்றம் செய்யும் மக்களுக்கு நாம் கூலி கொடுக்கின்றோம். (அல்குர்ஆன் : 46:25)

மூஸா அலை அவர்களை சிறு குழந்தையாக பார்த்த போது அது கண்குளிர்ச்சியாக இருக்கும். அதன் மூலம் மகிழ்ச்சி ஏற்படும் என்று எண்ணி ஃபிர்அவ்ன் அவர்களை எடுத்தான். ஆனால் அவர்களின் மூலமாக ஃபிர்அவ்னும் அழிந்து போனான். அவனுடைய சாம்ராஜ்யமும் அழிந்து போனது.

فَالْتَقَطَهٗۤ اٰلُ فِرْعَوْنَ لِيَكُوْنَ لَهُمْ عَدُوًّا وَّحَزَنًا ‌  اِنَّ فِرْعَوْنَ وَهَامٰنَ وَجُنُوْدَهُمَا كَانُوْا خٰطِـــِٕيْنَ‏

(ஆகவே, மூஸாவுடைய தாய் அவரை ஒரு பேழையில் வைத்து ஆற்றில் விட்டுவிட்டாள்.) அக்குழந்தையை ஃபிர்அவ்னுடைய குடும்பத்தினரில் ஒருவர் எடுத்துக்கொண்டார். (அவர்களுக்கு) எதிரியாகி துக்கத்தைத் தரக்கூடிய (அக்குழந்)தை (யை அவர்களே எடுத்துக்கொண்டதினால்) ஃபிர்அவ்னும், ஹாமானும், அவர்களுடைய ராணுவங்களும் நிச்சயமாகத் தவறிழைத்தவர்களாவே ஆயினர். (அல்குர்ஆன் : 28:8)

இஸ்லாத்தை அழிப்பதற்கு பயன்படக்கூடிய பொருளாதாரத்தைக் கைப்பற்ற வேண்டும். மேலும் ஹிஜ்ரத்தின் போது மக்காவில் விட்டு வந்த அவர்களின் செல்வத்திற்கு பகரத்தைத் தேடிக் கொள்ள வேண்டும் என்கிற நோக்கத்தில் தான் சிரியாவிலிருந்து திரும்பி வந்த குறைஷிகளின் வியாபாரக் கூட்டத்தை பிடிப்பதற்காக சஹாபாக்கள் முற்பட்டார்கள். ஆனால் அல்லாஹ் அதைப் போராக மாற்றி விட்டான். போர் நடக்கும் என்ற எந்த எண்ணமும் அவர்களுக்கு இல்லை. அதை அவர்கள் எதிர்பார்க்கவும் இல்லை. போருக்கான அறிவிப்பு வந்த பொழுது லேசான தயக்கம் அவர்களுக்கு இருந்தது. இருந்தாலும் அல்லாஹுத்தஆலா பத்ர் என்ற அந்த போர்க்களத்தில் தான் அவர்களுக்கு கைரை வைத்திருந்தான். மாபெரும் வெற்றியைத் தந்ததோடு இஸ்லாமிய வளர்ச்சிக்கும் எழுச்சிக்கும் அந்தப் போர்க்களத்தை காரணமாக ஆக்கினான்.

وَاِذْ يَعِدُكُمُ اللّٰهُ اِحْدَى الطَّآٮِٕفَتَيْنِ اَنَّهَا لَـكُمْ وَتَوَدُّوْنَ اَنَّ غَيْرَ ذَاتِ الشَّوْكَةِ تَكُوْنُ لَـكُمْ وَيُرِيْدُ اللّٰهُ اَنْ يُّحِقَّ الْحَـقَّ بِكَلِمٰتِهٖ وَيَقْطَعَ دَابِرَ الْـكٰفِرِيْنَۙ‏

(எதிரிகளின்) இரு கூட்டங்களில் ஒன்று, நிச்சயமாக உங்களுக்குக் கிடைத்துவிடுமென்று அல்லாஹ் உங்களுக்கு வாக்களித்த சமயத்தில் நீங்கள் (அவ்விரண்டில்) பலமில்லாத (வர்த்தகக்) கூட்டத்தை (அடைய) விரும்பினீர்கள். எனினும், அல்லாஹ்வோ தன் வாக்கின்படி உண்மையை நிலைநாட்டி நிராகரிப்பவர்களின் வேரை அறுத்துவிடவே நாடினான். (அல்குர்ஆன் : 8:7)

لِيُحِقَّ الْحَـقَّ وَيُبْطِلَ الْبَاطِلَ وَلَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُوْنَ‌‏

அன்றி, அவன் பாவிகள் வெறுத்தபோதிலும் பொய்யை அழித்து உண்மையை நிலைநாட்(டவே நா)டினான். (அல்குர்ஆன் : 8:8)

اِنَّا فَتَحْنَا لَكَ فَتْحًا مُّبِيْنًا ۙ‏

(நபியே! ஹுதைபிய்யாவின் சமாதான உடன்படிக்கையின் மூலம்) நிச்சயமாக நாம் உங்களுக்கு (மிகப்பெரிய) தெளிவானதொரு வெற்றியைத் தந்தோம். (அல்குர்ஆன் : 48:1)

இந்த வசனத்தில் அல்லாஹுத்தஆலா வெற்றி என்று குறிப்பிடுவது ஹுதைபியா உடன்படிக்கையைப் பற்றியதாகும்

ஹிஜ்ரி ஆறாம் ஆண்டு 1400 சஹாபாக்களுடன் உம்ரா செய்ய வேண்டும் என்று பெருமானார் ﷺ அவர்கள் மக்காவிற்கு புறப்பட்டு வந்த பொழுது மக்காவாசிகள் அவர்களைத் தடுத்து நிறுத்தினார்கள். ஹுதைபியா என்ற இடத்தில் ஒரு ஒப்பந்தமும் கையெழுத்தானது. உம்ரா செய்ய வேண்டும் என்ற பேராவலுடன் வந்த சஹாபாக்கள் தடுக்கப்பட்டது ஒரு ஏமாற்றம் என்றால், அங்கே நடைபெற்ற ஒப்பந்தத்தில் பேசப்பட்ட அனைத்து விஷயங்களும் சஹாபாக்களுக்கு கூடுதல் வேதனையை அளித்தது. இருந்தாலும் அந்த நிகழ்வை எல்லாம் வல்ல ரப்புல் ஆலமீன் ‘தெளிவானதொரு வெற்றி’ என்று வர்ணிப்பது, வியப்பாகத் தோன்றலாம். ஆனால் அதன் பின்னால் நடந்த நிகழ்ச்சிகளும், உருவான சூழ்நிலைகளும் உண்மையிலேயே ஹுதைபிய்யா உடன்படிக்கை இஸ்லாமிய வரலாற்றில் பெரியதொரு வெற்றிக்கான முன்னோடியாகத் திகழ்ந்தது என்பதில் எள்ளளவும் சந்தேகம் இல்லை.

இந்த ஒப்பந்தம் ஏற்படுவதற்கு முன்பு முஸ்லிம்களுக்கும், குரைஷிகளுக்கும் இடையே போர் மயமான சூழலே நிலவி வந்தது. இரு பிரிவினரும் ஒருவரை ஒருவர் சந்தித்துக் கொள்ளும் சந்தர்ப்பமோ, வாய்ப்போ அறவே இல்லாத நிலை இருந்தது. இந்தச் சமாதான உடன்படிக்கை இத்தகைய சூழ்நிலைக்கு முடிவு கட்டி விட்டது.

இப்போது முஸ்லிம்களும், முஸ்லிம் அல்லாதவர்களும் ஒருவரை யொருவர் சந்திக்கத் தொடங்கினார்கள். அவர்களுக்கு இடையே குடும்ப மற்றும் வர்த்தகத் தொடர்புகள் ஏற்பட ஆரம்பித்தது. முஸ்லிம் அல்லாதவர்கள் எந்தவித தயக்கமோ பயமோ இல்லாமல் மக்காவிலிருந்து மதீனாவிற்கு வந்தனர். பல நாட்கள் பல மாதங்கள் அங்கு தங்கி முஸ்லிம்களுடன் பழகினார்கள். எந்த நல்லடியார்களுடன் நாம் போரை விலைக்கு வாங்கிக் கொண்டிருந்தோமோ, அவர்களின் உள்ளங்களில் பகை உணர்வோ, வெறுப்போ இல்லை என்பதை உணர்ந்து கொண்டனர். இதனால் முஸ்லிம் அல்லாதவர்கள் தாமாகவே இஸ்லாத்தின் பக்கம் ஈர்க்கப்பட்டனர். குரைஷித் தலைவர்கள் அவர்களின் உள்ளங்களில் விதைத்திருந்த தவறான எண்ணங்கள் தாமாகவே மறையத் தொடங்கின.

இந்த ஒப்பந்தத்திற்கு முன்பு முஸ்லிம்களின் எண்ணிக்கை 1400 ஆக இருந்தது. இந்த ஒப்பந்தத்திற்குப் பிறகு இரண்டு ஆண்டுகள் கழித்து மக்கா வெற்றி கொள்ளப்பட்ட போது முஸ்லிம்களின் எண்ணிக்கை பத்தாயிரமாக உயர்ந்தது. இதே காலகட்டத்தில் தான் குரைஷிகளின் புகழ் பெற்ற தலைவர்கள் சிலர் இஸ்லாத்தினால் கவரப்பட்டு, முஸ்லிம் அல்லாதவர்களிடமிருந்து ஒதுங்கி, முஸ்லிம்களின் நண்பர்களாய், உற்ற துணைவர்களாய் மாறினார்கள். காலித் பின் வலித், அம்ரு பின் ஆஸ், உஸ்மான் இப்னு தல்ஹா ரலி ஆகியோர் இஸ்லாத்தில் இணைந்தனர். இந்த ஒப்பந்தத்தின் படி, பத்தாண்டுகளுக்குப் போரை நிறுத்திக் கொள்வது முஸ்லிம்களுக்கு கிடைத்த மாபெரும் வெற்றியாகும். குரைஷிகளுடன் முஸ்லிம்கள் ஒரு போதும் முதலில் போரைத் தொடங்கியதில்லை. மாறாக எப்போதும் குரைஷிகள் தான் முதலில் போரைத் தொடங்கினார்கள். இந்த பத்தாண்டு போர் நிறுத்தம் என்பது அல்லாஹ்வின் பாதையில் இருந்து மக்களைத் தடுக்கும் குரைஷிகளின் கொடுமைக்கு ஒரு முடிவு கட்டப்பட்டது.இப்படி ஹுதைபியா உடன்படிக்கை வெளிப்படையாக பார்க்கின்ற போது நஷ்டத்தைப் போன்று தெரிந்தாலும் அதில் எண்ணற்ற கைர்களை அல்லாஹ் வைத்திருந்தான்.

اِنَّ الَّذِيْنَ جَآءُوْ بِالْاِفْكِ عُصْبَةٌ مِّنْكُمْ‌  لَا تَحْسَبُوْهُ شَرًّا لَّـكُمْ‌  بَلْ هُوَ خَيْرٌ لَّـكُمْ‌ 

எவர்கள் (ஆயிஷா (ரழி) மீது பொய்யாக) அவதூறு கூறினார்களோ அவர்களும் உங்களிலுள்ள ஒரு கூட்டத்தினர்தாம்! (நம்பிக்கையாளர்களே!) அதனால் உங்களுக்கு ஏதும் தீங்கு ஏற்பட்டு விட்டதாக நீங்கள் எண்ணவேண்டாம். அது உங்களுக்கும் நன்மையாகவே முடிந்தது. (அல்குர்ஆன் : 24:11)

அன்னை ஆயிஷா ரலி அவர்களின் மீது அவதுறு சொல்லப்பட்டது. அதனால் அவர்கள் மனமுடைந்து போனார்கள். பெருமானார் ﷺ அவர்களுக்கும் மிகுந்த வேதனையை ஏற்படுத்தியது. இந்நிகழ்வு வெளிரங்கத்தில் ஷர்ராக தெரிந்தாலும் அது அவர்களுக்கு நன்மையாகவே அமைந்தது. அவர்கள் குறித்து பத்து வசனங்களை அல்லாஹ் இறக்கினான். உலக அழிவு நாள் வரைக்கும் அது மக்களால் ஓதப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும். அந்த சம்பவம் நடைபெறாமல் இருந்திருந்தால் அந்த வசனங்கள் இறங்கியிருக்காது.

لَمَّا دَخَلَ عَلَيْهَا ابْنُ عَبَّاسٍ، رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ(٢٥) وَهِيَ فِي سِيَاقِ الْمَوْتِ، قَالَ لَهَا: أَبْشِرِي فَإِنَّكِ زَوْجَةُ رَسُولِ اللَّهِ ﷺ، وَكَانَ يُحِبُّكِ، وَلَمْ يَتَزَوَّجْ بِكْرًا غَيْرَكِ، وَأُنْزِلَ(٢٦) بَرَاءَتُكِ مِنَ السَّمَاءِ

ஆயிஷா ரலி அவர்கள் மரணப்படுக்கையில் இருந்த போது அவர்களை சந்திக்க வந்த இப்னு அப்பாஸ் ரலி அவர்கள் கூறினார்கள் ; முஃமின்களின் அன்னையே! நீங்கள் கவலைப்பட வேண்டாம். நீங்கள் நபி ﷺ அவர்களின் அன்பு மனைவியாக இருந்து அவர்களின் தனிப்பெரும் பெற்றவர்கள். அவர்கள் கன்னிப் பெண்ணாக மணந்து கொண்டது உங்களை மட்டும் தான். மேலும் நீங்கள் தூய்மை யானவர்கள் என்பதை வான்மறையே கூறியிருக்கிறது. (இப்னு கஸீர்)

عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَحْش قَالَ: تفاخَرَت عائشةُ وزينبُ، رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا، فَقَالَتْ زينب: أنا التي نزل تزوُّجي [مِنَ السَّمَاءِ](٢٨) قَالَ: وَقَالَتْ عَائِشَةُ: أَنَا الَّتِي نَزَلَ عُذري فِي كِتَابِهِ، حِينَ حَمَلَنِي ابْنُ الْمُعَطَّلِ عَلَى الرَّاحِلَةِ. فَقَالَتْ لَهَا زَيْنَبُ: يَا عَائِشَةُ، مَا قُلْتِ حِينَ رَكَبْتِيهَا؟ قَالَتْ: قُلْتُ: حَسْبِيَ اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ. قَالَتْ: قُلْتِ كَلِمَةَ الْمُؤْمِنِينَ

ஒரு நாள் அன்னை ஜைனப் ரலி அவர்களும் அன்னை ஆயிஷா ரலி அவர்களும் பேசிக் கொண்ட நேரத்தில் அன்னை ஜைனப் ரலி அவர்கள் என்னை பெருமானார் ﷺ அவர்களுக்கு அல்லாஹ்வே மனமுடித்து வைத்தான் என்றார்கள். அதற்கு ஆயிஷா ரலி அவர்கள் நான் தூய்மையானவள் என்பதற்கு சான்றாக அல்லாஹ் குர்ஆன் வசனங்களை இறக்கி விட்டான் என்றார்கள். (இப்னு கஸீர்)

எனவே அனைத்திலும் நன்மை இருக்கிறது. அனைத்தையும் நன்மையாகவே பார்க்க வேண்டும். அதுவே ஒரு பரிபூரண இறை நம்பிக்கையாளனின் பார்வை.   

சமீபத்தில் கர்நாடகாவில் நடைபெற்ற சட்டமன்ற தேர்தலில் காங்கிரஸ் தனிப்பெரும்பான்மையோடு வெற்றி பெற்றது. ஆளும் பாஜக அரசு கடும் தோல்வியை சந்தித்தது.பாஜக வின் இந்த தோல்வி வரும் ஆண்டு நடைபெற இருக்கிற நாடாளுமன்ற தேர்தலிலும் எதிரொலிக்கும் என்பது நடுநிலைவாதிகளின் கருத்து.  பாஜக வின் மீது மக்களுக்கு ஏற்பட்ட அதிர்ப்தியே காங்கிரஸின் வெற்றிக்கு காரணமாக அமைந்தது. கர்நாடகாவில் முஸ்லிம்களுக்கான 4 சதவீத இடஒதுக்கீட்டை ரத்து செய்தது, ஹிஜாப் விவகாரம் போன்ற முஸ்லிம்களுக்கு எதிரான பாஜக மேற்கொண்ட மோசமான நடவடிக்கைகள் தான் அவர்களின் இந்த படுதோல்விக்கு காரணமாகும் என்பது வெட்டவெளிச்சமான உண்மை. ஹிஜாப் பிரச்சனையும் இடஒதுக்கீட்டு பிரச்சனையும் வந்த போது நாம் அனைவரும் கொந்தளித்தோம். இஸ்லாமியர்களுக்கு அநீதம் இழைக்கப்படுவதாக குரல் கொடுத்தோம். இஸ்லாமியர்களின் உரிமைகள் பரிக்கப்படுகிறது என்று கூறி வருத்தமடைந்தோம். ஆனால் அந்த கசப்பான நிகழ்வுகளும் நமக்கு நன்மையாகவே அமைந்தன என்பதை கர்நாடக சட்டமன்ற தேர்தல் முடிவு நமக்கு அறிவித்து விட்டது.

எனவே எல்லாவற்றிலும் ஏதாவது ஒரு நன்மையை அல்லாஹ் வைத்திருப்பான். இருந்தாலும் ஒரு முஃமின் ஒரு சோதனையைப் பார்க்கின்ற பொழுது பொறுமை கொள்ள வேண்டும். நிஃமத்தைக் காணுகின்ற போது அல்லாஹ்விற்கு நன்றி செலுத்த வேண்டும்.

 عن صُهيب بن سِنان الرومي رضي الله عنه مرفوعاً: «عجَبًا لِأَمر المُؤمِن إِنَّ أمرَه كُلَّه له خير، وليس ذلك لِأَحَد إِلَّا لِلمُؤمِن: إِنْ أَصَابَته سَرَّاء شكر فكان خيرا له، وإِنْ أَصَابته ضّرَّاء صَبَر فَكَان خيرا له

ஒரு முஃமினுடைய காரியம் ஆச்சர்யம் அளிக்கிறது. அவனுடைய அனைத்து காரியங்களும் அவனுக்கு நல்லதாகவே அமைந்து விடுகிறது.இது முஃமினை தவிர வேறு யாருக்கும் அமைவதில்லை. அவனுக்கு ஒரு நல்லது நடந்தால் அவன் (அல்லாஹ்விற்கு) நன்றி செலுத்துகிறான், அது அவனுக்கு நல்லதாக அமைந்து விடுகிறது. அவனுக்கு ஒரு தீங்கு நடந்தால் அவன் பொறுமையை மேற் கொள்கிறான் , அதுவும் அவனுக்கு நல்லதாய் அமைந்து விடுகிறது. (முஸ்லிம் ; 2999)