عن أبي هريرة أن رسول الله ﷺ قال: يقول الله تعالى: ما لعبدي المؤمن
عندي جزاء إذا قبضت صفيه من أهل الدنيا ثم احتسبه إلا الجنة
முஃமினான என் அடியானுக்கு உலக மக்களில் பிரியமானவரை நான் கைப்பற்றி, பின்பு அவன் பொறுமையாக இருந்து நன்மையை எதிர் பார்த்திருந்தால் அவனுக்கு என்னிடம் கூலி சொர்க்கத்தைத் தவிர வேறு எதுவும் இல்லை என்று அல்லாஹ் கூறுகிறான். (புகாரி ; 6424)
عَنْ أَنَسٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ:
مَرَّ النَّبيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بامرأةٍ تَبكي عِنْدَ قَبْرٍ، فَقَالَ:
«اتَّقِي اللهَ وَاصْبِري»، فَقَالَتْ: إِلَيْكَ عَنِّي؛ فإِنَّكَ لَمْ تُصَبْ بِمُصِيبَتِي،
وَلَمْ تَعْرِفْهُ، فَقِيلَ لَهَا: إِنَّه النَّبيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ،
فَأَتَتْ بَابَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَلَمْ تَجِدْ عِنْدَهُ
بَوَّابينَ، فَقَالَتْ: لَمْ أَعْرِفكَ، فَقَالَ: «إِنَّمَا الصَّبْرُ عِنْدَ الصَّدْمَةِ
الْأُولَى»[1]؛ متفق عليه
மண்ணரை அருகே அழுது கொண்டிருந்த ஒரு பெண்ணை கடந்து சென்ற நபி ஸல் அவர்கள், அல்லாஹ்வைப் பயந்து கொள். நீ பொறுமையாக இரு என்று கூறினார்கள். அதற்கு அப்பெண் என்னை விட்டு நீங்கள் செல்லுங்கள். எனது சோதனை போல் நீங்கள் சோதிக்கப் படவில்லை. அதை நீங்கள் அறிய மாட்டீர்கள் என்று கூறினாள. இவர்கள் நபி ஸல் அவர்கள் என்று அப்பெண்ணிடம் கூறப்பட்டது. உடனே அப்பெண்மனி நபி ஸல் அவர்களின் வீட்டு வாசலுக்கு வந்தாள். அந்த இடத்தில் காவலாளி எவருமில்லை. நான் உங்களை அறிய வில்லை என்று கூறினாள். அப்போது நபியவர்கள் பொறுமை என்பது கஷ்டத்தின் ஆரம்பத்திலேயே இருக்க வேண்டும் என்று கூறினார்கள். (புகாரி ; 1252)
عن أسامة بن زيد بن حارثة -رضي الله عنهما-
قال: أرسلت بنت النبي -صلى الله عليه وسلم- إنَّ ابني قد احتُضِر فاشْهَدنَا، فأرسَل
يُقرِىءُ السَّلام، ويقول: «إنَّ لِلَّه ما أَخَذ ولَهُ ما أَعطَى، وكلُّ شَيءٍ عِنده
بِأجَل مُسمَّى فَلتَصبِر ولتَحتَسِب». فأرسلت إليه تُقسِم عَليه لَيَأتِيَنَّها، فقام
ومعه سعد بن عبادة، ومعاذ بن جبل، وأبي بن كعب، وزيد بن ثابت، ورجال -رضي الله عنهم-
فَرفع إلى رسول الله -صلى الله عليه وسلم- الصَّبِي، فأَقعَدَه في حِجرِه ونَفسه تَقَعقَع،
فَفَاضَت عينَاه فقال سعد: يا رسول الله، ما هذا؟ فقال: «هذه رَحمَة جَعلَها الله تعالى
في قُلُوب عِباده» وفي رواية: «في قلوب من شاء من عباده، وإنَّما يَرحَم الله من عِبَاده
الرُّحَماء
நபியின் மகள் ஜைனப் ரலி அவர்கள், என் மகன் உயிர் ஊசலாடிக் கொண்டிருக்கிறது. எங்களிடம் நீங்கள் வர வேண்டும் என்று சொல்லி நபி ஸல் அவர்களிடம் ஆள் அனுப்பி வைத்தார்கள். அவர் சலாம் கூறியவராக திரும்பி வந்தார். அவரிடம் நிச்சயமாக அல்லாஹ்வுக்கு அவன் எடுத்துக் கொண்டது உண்டு. மேலும் அவனுக்கே அவன் கொடுத்ததும் உண்டு. அவனிடத்தில் ஒவ்வொரு பொருளும் குறிப்பிட்ட தவணையில் தான் இருக்கிறது. எனவே என் மகள் பொறுமையாக இருக்கட்டும். நன்மையை எதிர்பார்க்கட்டும் என்று கூறி அனுப்பினார்கள். தன்னிடம் கண்டிப்பாக நபியவர்கள் வர வேண்டும் என சத்தியமிட்டு கூறி மகளார் மீண்டும் ஒருவரை அனுப்பினார்கள். உடனே நபி ஸல் அவர்கள் எழுந்து வந்தார்கள். அவர்களுடன் ஸஃது பின் உபாதா முஆத் பின் ஜபல் உபை பின் கஃப் ஸைத் பின் ஸாபித் ஆகியோரும் மற்றும் சில நபித்தோழர்களும் சென்றார்கள். அப்போது நபி ஸல் அவர்களிடம் சிறுவர் தரப்பட்டார். அதுவரை தன் மடியில் வைத்தார்கள்.அவருக்கு மூச்சு வாங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. அப்போது அவர்களின் கண்கள் கண்ணீரை வடித்தன. உடனே ஸஃது ரலி அவர்கள் இறைத்தூதர் அவர்களே என்ன நீங்களும் அழுகிறீர்கள் என்று கேட்டார்கள். அதற்கு இது தான் இரக்கமாகும். தன் அடியார்களின் இதயங்களில் இதை அல்லாஹ் ஏற்படுத்தி இருக்கிறான் என்று நபி ஸல் அவர்கள் கூறினார்கள். (புகாரி ; 1284)
عن ابي يحيي صهيب بن سنان قال قال رسولُ
اللهِ صلى الله عليه وسلم:"عَجَبًا لأمرِ المؤمنِ إِنَّ أمْرَه كُلَّهُ لهُ خَيرٌ
وليسَ ذلكَ لأحَدٍ إلا للمُؤْمنِ إِنْ أصَابتهُ سَرَّاءُ شَكَرَ فكانتْ خَيرًا لهُ
وإنْ أصَابتهُ ضَرَّاءُ صَبرَ فكانتْ خَيرًا لهُ "
ஒரு முஃமினுடைய காரியம் ஆச்சரியமானது.அவனுடைய காரியம் அனைத்தும் அவனுக்கு நன்மையாகவே அமைகிறது.ஒரு முஃமினைத்தவிர வேறு எவருக்கும் இது நிகழ்வதில்லை. அவனுக்கு மகிழ்ச்சியான நிலை ஏற்பட்டால் நன்றி செலுத்துகிறான். அது அவனுக்கு நல்லதாகி விடுகிறது. அவனுக்கு தீயவை ஏற்பட்டால் பொறுமையை மேற்கொள்கிறான். அதுவும் அவனுக்கு நல்லதாகி விடுகிறது. (முஸ்லிம் ; 2999)
عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ رَضِي
اللَّهم عَنْهم إِنَّ نَاسًا مِنَ الْأَنْصَارِ سَأَلُوا رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهم
عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَأَعْطَاهُمْ ثُمَّ سَأَلُوهُ فَأَعْطَاهُمْ ثُمَّ سَأَلُوهُ فَأَعْطَاهُمْ
حَتَّى نَفِدَ مَا عِنْدَهُ فَقَالَ مَا يَكُونُ عِنْدِي مِنْ خَيْرٍ فَلَنْ أَدَّخِرَهُ
عَنْكُمْ وَمَنْ يَسْتَعْفِفْ يُعِفَّهُ اللَّهُ وَمَنْ يَسْتَغْنِ يُغْنِهِ اللَّهُ
وَمَنْ يَتَصَبَّرْ يُصَبِّرْهُ اللَّهُ وَمَا أُعْطِيَ أَحَدٌ عَطَاءً خَيْرًا وَأَوْسَعَ
مِنَ الصَّبْرِ )) (صحيح البخاري)
அன்சாரிகளில் சிலர் நபியிடத்தில் வந்து உதவி கேட்டார்கள். நபியவர்கள் அவர்களுக்குக் கொடுத்தார்கள். மீண்டும் கேட்டார்கள். அப்போதும் கொடுத்தார்கள். மீண்டும் கேட்டார்கள். அப்போது நபியவர்கள் கொடுத்தார்கள். கடைசியாக அவர்கள் இடத்தில் இருந்து காலியாகி விட்டது. அப்போது என்னிடத்தில் உள்ள நலவானது எதையும் நான் உங்களுக்குத் தராமல் சேமித்து ஒளித்து வைக்க மாட்டேன். யார் பேணுதலாக நடக்கிறாரோ அவரை அல்லாஹ் பேணுதல் உள்ளவராக ஆக்கி விடுவான். யார் தேவையற்றவராக இருக்கிறாரோ அவரை தேவையற்றவராக ஆக்கிவிடுவான். யார் பொறுமையை மேற் கொள்கிறாரோ அவரை அல்லாஹ் பொறுமையாளர்களாக ஆக்கி விடுவான். பொறுமையை விட மிக விசாலமான சிறந்த கொடை எதையும் யாரும் வழங்கப்படுவதில்லை. (புகாரி ; 1469)
عن أبي مالك الحارث بن عاصم الأشعري - رضي
الله عنه - قال : قال رسول الله - صلى الله عليه وسلم - : (( الطهور شَطْرُ الإيمان
، والحمدلله تملأ الميزان ، وسبحان الله والحمد لله تملآن - أو تملأ - ما بين السماء
والأرض،والصلاة نور، والصدقة بُرهان ،والصَّبْرُ ضِياءٌ، والقرآنُ حُجَّة لكَ أوعَليْكَ
، كُلُّ الناس يَغْدُو فبائِعٌ نفسَهُ فمُعْتِقـُها أو مُوبـِقـُها
தூய்மை ஈமானின் ஒரு பகுதியாகும். அல்ஹம்துலில்லாஹ் என்பது நன்மையின் தட்டை நிரப்பும். சுப்ஹானல்லாஹி வல்ஹமது லில்லாஹ் என்பது வானம் மற்றும் பூமிக்கு இடையே உள்ளதை நிரப்பும். தொழுகை ஒளியாகும். தர்மம் ஆதாரமாகும். பொறுமை வெளிச்சமாகும். குர்ஆன் உனக்கு சாதகமாக அல்லது பாதகமாக இருக்கும். ஒவ்வொரு மனிதரும் முயற்சிக்கிறார்கள். தன்னை ஈடுபடுத்திக் கொள்கிறார்கள். சிலர் தன்னை அழிவில் இருந்து விடுவித்து விடுகிறார்கள். சிலர் தன்னை அழிவில் போட்டுக் கொள்கிறார்கள். (முஸ்லிம் ; 223)
ரியாளுஸ் ஸாலிஹீன் கிதாபின் மூன்றாவது பாடம் பொறுமையாகும். பொறுமையை மூன்று வகையாக மார்க்கம் பிரிக்கிறது. ஒன்று அல்லாஹ் கொடுக்கின்ற சோதனைகளில் பொறுமை கொள்ளுதல். தன் அடியார்கள் பொறுமையை மேற்கொள்கிறார்களா என்பதை சோதிப்பதற்குத் தான் அல்லாஹுத்தஆலா மனிதர்களுக்கு சோதனைகளைத் தருகிறான்.
عن ابي هريرة رض ان رسول الله قال يضحك
الله إلى رجلين يقتل أحدهما الآخر كلاهما يدخل الجنة ، يقاتل هذا في سبيل الله فيستشهد
، ثم يتوب الله على القاتل فيسلم فيقاتل في سبيل الله فيستشهد
இரண்டு நபர்களில் ஒருவர் இன்னொருவரைக் கொன்று விடுகிறார். இருவரும் சொர்க்கத்தில் நுழைகின்றனர்.அந்த இருவரைப் பார்த்து அல்லாஹ் சிரிக்கிறான். ஒருவர் அல்லாஹ்வின் பாதையில் போரிட்டு ஷஹீதாக்கப்படுகிறார்.அவரைக் கொன்றவரோ அல்லாஹ்விடம் தவ்பா செய்து இஸ்லாத்தை ஏற்று மற்றொரு போரில் ஷஹீதாக்கப்படுகிறார். (புகாரி ; 2826)
وَعَنْ أبي نُجَيْد-بِضَم النُّونِ عِمْرانَ
بْنِ الحُصيْنِ الخُزاعيِّ رَضِي اللَّهُ عَنْهُمَا أَنَّ امْرأَةً مِنْ جُهينةَ أَتَت
رَسُولَ الله ﷺ وَهِيَ حُبْلَى مِنَ الزِّنَا، فقَالَتْ:
يَا رسول الله أَصَبْتُ حَدًّا فأَقِمْهُ عَلَيَّ، فَدَعَا نَبِيُّ الله ﷺ وَليَّهَا فَقَالَ: أَحْسِنْ إِليْهَا،
فَإِذَا وَضَعَتْ فَأْتِنِي فَفَعَلَ، فَأَمَرَ بِهَا نَبِيُّ اللَّهِ ﷺ، فَشُدَّتْ عَلَيْهَا ثِيَابُها، ثُمَّ
أَمَرَ بِهَا فرُجِمتْ، ثُمَّ صلَّى عَلَيْهَا. فَقَالَ لَهُ عُمَرُ: تُصَلِّي عَلَيْهَا
يَا رَسُولَ اللَّهِ وَقَدْ زَنَتْ، قَالَ: لَقَدْ تَابَتْ تَوْبةً لَوْ قُسِمَتْ بَيْن
سبْعِينَ مِنْ أَهْلِ المدِينَةِ لوسعتهُمْ، وَهَلْ وَجَدْتَ أَفْضَلَ مِنْ أَنْ جَادَتْ
بِنفْسهَا للَّهِ ؟
ஜுஹைனா கூட்டத்தைச் சேர்ந்த ஒரு பெண் நபி ﷺ அவர்களிடம் வந்தார். அப்பெண் விபச்சாரம் மூலம் கர்ப்பிணியாக இருந்தார். இறைத்தூதர் அவர்களே தண்டனைக்குரிய செயலை நான் செய்து விட்டேன். அந்த தண்டனையை என் மீது நிறைவேற்றுங்கள் என்று கூறினாள். நபி ﷺ அவர்கள் அவளின் பொறுப்பாளரை அழைத்து இவளை நல்ல விதமாக வைத்துக்கொள். குழந்தை பெற்று விட்டால் என்னிடம் அழைத்து வா என்று கூறினார்கள். அவர் அவ்வாறே செய்தார். அவள் வந்ததும் அவள் விஷயமாக தண்டனை தர நபி ﷺ அவர்கள் கட்டளையிட்டார்கள். அவள் மீது அவளின் ஆடைகள் சுற்றப்பட்டது. பின்பு அவளை கல்லால் எறிந்து கொல்ல கட்டளையிட்டார்கள். பிறகு அவளுக்கு ஜனாஸா தொழ வைத்தார்கள். அப்போது உமர் ரலி அவர்கள் இறைத்தூதர் அவர்களே விபச்சாரம் செய்து விட்ட இவளுக்கா தொழ வைக்கப் போகிறீர்கள் என்று கேட்டார்கள். அப்போது மக்களில் 70 நபர்களுக்கு பங்கிட்டு அவர்களுக்குச் சமமாக தரும் அளவுக்குறிய தவ்பாவை அவள் செய்து விட்டாள். அல்லாஹ்விற்காக தன்னை அர்ப்பணித்து விடுவதை விட சிறந்த ஒன்றை நீர் காணப் போகிறீரா என்று நபியவர்கள் கேட்டார்கள். (முஸ்லிம் ; 1696)
عن عبد الله بن عباس -رضي الله عنهما: أن
رسول الله ﷺ قال: لو أن لابن آدم وادياً من ذهب أحب
أن يكون له واديان، ولن يملأ فاه إلا التراب، ويتوب الله على من تاب
நிச்சயமாக மனிதனுக்கு தங்கத்தினாலான ஒரு ஓடை இருந்தாலும் இரண்டு ஓடைகள் இருக்க வேண்டும் என்று ஆசைப்படுவான். மண்ணைத் தவிர அவனுடைய வாயை வேறு எதுவும் நிரப்பாது. யார் தவ்பா செய்கிறானோ அவனுடைய தவ்பாவை அல்லாஹ் ஏற்றுக் கொள்கிறான். (புகாரி ; 6437)
1، அல்லாஹ்வின் ரஹ்மத்தும் அடியார்கள் மீது அவன் கொண்டிருக்கிற விசாலமான அன்பும் இந்த ஹதீஸின் மூலம் உணர்த்தப்படுகிறது.
عن أبي سعيد سعد بن مالك بن سنان الخدري عن نبي الله ﷺ قال: كان فيمن كان قبلكم رجل قتل تسعة
وتسعين نفسًا، فسأل عن أعلم أهل الأرض فدُل على راهب فأتاه فقال: إنه قتل تسعة وتسعين
نفسًا، فهل له من توبة؟ فقال: لا، فقتله فكمل به مائة، ثم سأل عن أعلم أهل الأرض، فدُل
على رجل عالم، فقال: إنه قتل مائة نفس، فهل له من توبة؟ فقال: نعم، ومن يحول بينه وبين
التوبة؟ انطلق إلى أرض كذا وكذا، فإن بها أناسًا يعبدون الله تعالى فاعبد الله معهم،
ولا ترجع إلى أرضك، فإنها أرض سوء، فانطلق حتى إذا نصف الطريق أتاه الموت، فاختصمت
فيه ملائكة الرحمة وملائكة العذاب، فقالت ملائكة الرحمة: جاء تائبًا مقبلاً بقلبه إلى
الله تعالى، وقالت ملائكة العذاب: إنه لم يعمل خيرًا قط، فأتاهم ملك في صورة آدمي،
فجعلوه بينهم -أي حكمًا- فقال: قيسوا ما بين الأرضيْن، فإلى أيتهما كان أدنى فهو له،
فقاسوه فوجدوه أدنى إلى الأرض التي أراد، فقبضته ملائكة الرحمة
உங்களுக்கு முன் வாழ்ந்த மக்களில் ஒருவர் இருந்தார். அவர் 99 கொலை செய்திருந்தார். (தவறை உணர்ந்த அவர்) இவ்வூரில் சிறந்த அறிஞர் யார் என்று விசாரித்தார். பனூ இஸ்ராயீல் கூட்டத்தில் ஓரு (மார்க்க அறிவு குறைந்த வணக்க-வழிபாட்டில் ஆர்வம் மிகுந்த) ராஹிப் இருக்கிறார் என்று அவரிடம் கூறப்பட்டது. அவர் அவரிடம் வந்து, தான் 99 கொலை செய்ததாகவும், தனக்கு மன்னிப்பு உண்டா? என்றும் கேட்டார். “இல்லை!” என்று அந்த ராஹிப் பதில் கூறினார். உடனே அவரையும் கொன்று நூறைப் பூர்த்தியாக்கி விட்டார்.
عن أبي هريرة -رضي الله عنه- قال: قال رسول
الله -صلى الله عليه وسلم-: «مَنْ تَابَ قَبْلَ أَنْ تَطْلُعَ الشَّمْسُ مِنْ مَغْرِبِهَا
تَابَ اللهُ عَلَيْهِ
சூரியன் மேற்கிலிருந்து உதயமாகுவதற்கு முன்பு யார் பாவமன்னிப்புத் தேடுகிறாரோ அவரை அல்லாஹ் மன்னிக்கிறான். (முஸ்லிம் ; 2703)
عن أبي موسى عبد الله بن قيس الأشعري ، عن النبي ﷺ قال: إن الله تعالى يبسط يده بالليل ليتوب
مسيء النهار، ويبسط يده بالنهار ليتوب مسيء الليل حتى تطلع الشمس من مغربها رواه مسلم
நிச்சயமாக அல்லாஹ் பகலில் குற்றம் இழைத்தவர் தவ்பா செய்வதற்காக இரவில் தன் கரத்தை விரிக்கிறான். இரவில் குற்றம் இழைத்தவர் தவ்பா தேடுவதற்காக பகலில் தன் கரத்தை விரிக்கிறான். இது சூரியன் மேற்கிலிருந்து உதயமாகும் வரை. (முஸ்லிம் ; 2759
وعن الاغر بن اليسار المزني رض قال: قال
رسولُ الله -صلى الله عليه وآله وسلم-: يا أيّها الناس، توبوا إلى الله، فإني أتوب
في اليوم إليه مئة مرة رواه مسلم
மக்களே நீங்கள் இறைவனிடம் தவ்பாவைத் தேடிக் கொள்ளுங்கள். நிச்சயமாக நான் ஒரு நாளில் அவனிடம் நூறு முறை தவ்பா தேடுகிறேன். (முஸ்லிம் ; 2702)
فعن سعد بن أبي وقاص رضي الله عنه قال:
(عادني (زارني) رسولُ الله صلى الله عليه وسلم في حجة الوداع، من وجعٍ أشفيتُ (قاربتُ)
منه على الموت، فقلتُ: يا رسول الله! بلغني ما ترى من الوجع، وأنا ذو مالٍ، ولا يرثني
إلا ابنة لي واحدة، أفأتصدقُ بثلثيْ مالي؟ قال: لا، قلتُ: أفأتصدقُ بشطرِه (نصفه)؟
قال: لا، الثلثُ، والثلثُ كثير، إنك إن تذَرَ ورثتكَ أغنياءَ، خيرٌ من أن تذَرَهم
(تتركهم) عالةً (فقراء) يتكففون (يسألون) الناسَ، ولستَ تنفقُ نفقةً تبتغي بها وجه
الله، إلا أُجِرْتَ بها، حتى اللقمةَ تجعلُها في فِي (فم) امرأتِك
ஸஃது பின் அபீ வக்காஸ் ரலி அவர்கள் அறிவிக்கிறார்கள் ; இறுதி ஹஜ் நடந்த வருடம் எனக்கு கடுமையான வலி இருந்த போது என்னை நலம் விசாரிக்க நபியவர்கள் என்னிடத்திலே வந்தார்கள்.
عن عائشة رضي الله عنها قالت: قال النبي
صلى الله عليه وسلم «لَا هِجْرَةَ بَعْدَ الْفَتْحِ، وَلَكِنْ جِهَادٌ وَنِيَّةٌ، وَإِذَا
اسْتُنْفِرْتُمْ فَانْفِرُوا». متفق عليه
மக்கா வெற்றிக்குப் பிறகு ஹிஜ்ரத் என்பது கிடையாது. என்றாலும் அல்லாவின் பாதையில் போர் புரிவதும் தூய எண்ணமும் இருக்கிறது. போருக்காக நீங்கள் அழைக்கப்பட்டால் போருக்கு நீங்கள் கிளம்பி விடுங்கள். (புகாரி ; 4312)
عن أبي هريرة رض قال: قال رسول الله ﷺ: صلاة الرجل في جماعة تزيد على صلاته في
بيته وصلاته في سوقه بضعاً وعشرين درجة، وذلك أن أحدهم إذا توضأ فأحسن الوضوء، ثم أتى
المسجد لا يَنهَزه إلا الصلاة، لا يريد إلا الصلاة، فلم يخط خطوة إلا رُفع له بها درجة،
وحُط عنه بها خطيئة، حتى يدخل المسجد، فإذا دخل المسجد كان في الصلاة ما كانت الصلاة
هي تحبسه، والملائكة يصلون على أحدكم ما دام في مجلسه الذي صلى فيه، يقولون: اللهم
ارحمه، اللهم اغفر له، اللهم تب عليه، ما لم يُؤذِ فيه، ما لم يُحدث فيه
ஜமாத்துடன் கூட்டாக ஒருவர் தொழுவது அவர் தன் கடையில் தன் வீட்டில் தொழுவதை விட
وعن ابي بكرة نفيع بن الحارث الثقفي رض
ان النبي صلى الله عليه وسلم قال: إذا التقى المسلمان بسيفيهما، فالقاتل والمقتول في
النار. فقيل: يا رسول الله هذا القاتل، فما بال المقتول؟! قال: إنه كان حريصاً على
قتل صاحبه
அபூபக்ரா ரலி அவர்கள் அறிவிக்கிறார்கள் ; இரண்டு முஸ்லிம்கள் தங்களின் வாள்கள் மூலம் (சண்டையில்) சந்தித்தால்
عن أبي موسى الأشعري-رضي الله عنه- قال:
«سُئِلَ رَسُولُ الله -صلى الله عليه وسلم- عَنْ الرَّجُلِ: يُقَاتِلُ شَجَاعَةً، وَيُقَاتِلُ
حَمِيَّةً، وَيُقَاتِلُ رِيَاءً، أَيُّ ذَلِكَ فِي سَبِيلِ الله؟ فَقَالَ رَسُولُ الله
-صلى الله عليه وسلم-: مَنْ قَاتَلَ لِتَكُونَ كَلِمَةُ الله هِيَ الْعُلْيَا، فَهُوَ
فِي سَبِيلِ الله
ஒருவர் வீரத்திற்காக போராடுகிறார்.
عن أبي هريرة رضي الله عنه - قال: قال رسول
الله صلى الله عليه وسلم: إنَّ اللَّهَ لا يَنْظُرُ إلى اجسامكم ولا الي صُوَرِكُمْ
ولَكِنْ يَنْظُرُ إلى قُلُوبِكُمْ وأَعْمالِكُمْ (رواه مسلم
நிச்சயமாக அல்லாஹ் உங்களின் உடல்களையோ தோற்றங்களையோ பார்க்க மாட்டான். என்றாலும் உங்கள் உள்ளங்களையும் உங்களின் அமல்களையும் பார்ப்பான். (முஸ்லிம் ; 2564)
عن أبي يزيد معن بن يزيد بن الأخنس قال:
كان أبي يزيدُ أخرج دنانير يتصدق بها فوضعها عند رجل في المسجد، فجئت فأخذتها، فأتيته
بها، فقال: والله ما إياك أردتُ، فخاصمته إلى رسول الله ﷺ فقال: لك ما نويت يا يزيد، ولك ما
أخذت يا معن[1]، أخرجه البخاري
மஃன் ரலி அவர்கள் அறிவிக்கிறார்கள் ; என் தந்தை யஸீத் அவர்கள், சில தீனார்களை தர்மம் செய்வதற்காகக் கொண்டு வந்தார்கள்.
عن أبي عبد الله جابر بن عبد الله
الأنصاري رضي الله عنهما قال: كنا مع النبي صلى الله عليه وسلم في غزاة فقال:
«إِنَّ بِالْمَدِينَةِ لَرِجَالًا مَا سِرْتُمْ مَسِيرًا، وَلَا قَطَعْتُمْ
وَادِيًا، إِلَّا كَانُوا مَعَكُمْ، حَبَسَهُمُ الْمَرَضُ».
وفي رواية: «إِلَّا شَرِكُوكُمْ فِي
الْأَجْرِ»
நாங்கள் நபி ﷺ அவர்களுடன் ஒரு போரில் இருந்தோம்.
عن عُمَرَ بْن الْخَطَّابِ - رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ- قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ - صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ - يَقُولُ: «إِنَّمَا الأَعْمَالُ بِالنِّيَّاتِ، وَإِنَّمَا لِكُلِّ امْرِئٍ مَا نَوَى، فَمَنْ كَانَتْ هِجْرَتُهُ إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ فَهِجْرَتُهُ إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ، وَمَنْ كَانَتْ هِجْرَتُهُ لدُنْيَا يُصِيبُهَا أَوْ امْرَأَةٍ يَنْكِحُهَا فَهِجْرَتُهُ إِلَى مَا هَاجَرَ إِلَيْهِ
உமர் பின் கத்தாப் (ரலி) அவர்கள் அறிவிக்கிறார்கள்: நபி ﷺ அவர்கள் இவ்வாறு அருளியதை நான் செவியுற்றிருக்கிறேன்:
