ஈடு இணையற்ற ஏந்தல் நபி [ஸல்] அவர்கள்

அல்லாஹ்வின் கிருபையால் அண்ணல் நபி [ஸல்] அவர்கள் அகிலத்தில் அவதரித்த மாதமான,இருளில் மூழ்கியிருந்த உலகம் கியாமத் வரை மங்கா மாபெரும் பிரகாசத்தைப் பெற்ற மாதமான,அனாச்சாரங்களும், அட்டூழியங்களும்,அநியாயங்களும் இருந்த இடம் தெரியாமல் மறையத் தொடங்கிய மாதமான,  புனித ரபீவுல் அவ்வல் மாதத்தில் நாம் இருந்து கொண்டிருக்கிறோம். அல்ஹம்து லில்லாஹ்.

அகிலம் முழுக்க இம்மாதத்தில் அண்ணல் பெருமானாருக்கு மீலாது விழா விமர்சையாக கொண்டாடப்பட்டு,அண்ணல் நபியின் வாழ்வுகளும், வாக்கு களும், நடை உடை பாவனைகளும், அவர்களின் ஒப்பற்ற வாழ்வியல் நெரிமுறைகளும் சொல்லப்படுகிறது,அலசப்படுகிறது,ஆராயப்படுகிறது.

இது, நாம் அண்ணல் பெருமானாரின் மீது கொண்டிருக்கிற காதலின் வெளிப்பாடு,அன்பின் பிரதிபலிப்பு,பிரியத்தின் எதிரொலி.

உண்மையில் ஒருவன் ஈருலகிலும் ஈடேற்றம் பெருவதற்கு நிச்சயம் அவனிடம் புனித நபியின் நேசம் இருந்தாக வேண்டும். நபியின் நேசம் தான் அடிப்படை.

إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا  لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُعَزِّرُوهُ وَتُوَقِّرُوهُ وَتُسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا

இந்த வசனத்தில் وَتُعَزِّرُوهُ وَتُوَقِّرُوهُ என்பதற்கு நபிக்கு கண்ணியமளிக்க வேண்டும் என்ற விளக்கமும் உண்டு.அந்த அடிப்படையில், وَتُسَبِّحُوهُ தன்னை வணங்க வேண்டும் என்பதை சொல்வதற்கு முன்பு நபியின் கண்ணியத்தைத் தான் இறைவன் குறிப்பிடுகிறான். எனவே மாநபி மீது கண்ணியமும்,பிரியமும் இருந்தால் தான் நாம் செய்கிற அமல்களுக்கு பயன் கிடைக்கும் என்று இந்த வசனம் மறைமுகமாக சுட்டுகிறது.

சில வேளைகளில் அமல்கள் குறைவாக இருந்தாலும் அண்ணல் நபி மீது நேசமும் பற்றும் நிறைவாக இருந்தால்,அந்த நேசமே நம்மை உயர்வு படுத்தும்.

عَنْ ثَابِتٍ عَنْ أَنَسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ

أَنَّ رَجُلًا سَأَلَ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَنْ السَّاعَةِ فَقَالَ مَتَى السَّاعَةُ قَالَ وَمَاذَا أَعْدَدْتَ لَهَا قَالَ لَا شَيْءَ إِلَّا أَنِّي أُحِبُّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ أَنْتَ مَعَ مَنْ أَحْبَبْتَ قَالَ أَنَسٌ فَمَا فَرِحْنَا بِشَيْءٍ فَرَحَنَا بِقَوْلِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنْتَ مَعَ مَنْ أَحْبَبْتَ    }رواه البخاري{

قَالَ أَنَسٌ فَأَنَا أُحِبُّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَأَبَا بَكْرٍ وَعُمَرَ وَأَرْجُو أَنْ أَكُونَ مَعَهُمْ بِحُبِّي إِيَّاهُمْ وَإِنْ لَمْ أَعْمَلْ بِمِثْلِ أَعْمَالِهِمْ

அமல்கள் நிறைவாக இருந்து நேசம் குறைவாக இருந்தால் நஷ்டம் ஏற்படும் என்பதற்கும் எண்ணற்ற சான்றுகள் உண்டு.

وجلس رسول الله صلى الله عليه وسلم وفي ثوب بلال فضة يقبضها للناس على ما أراه الله، فأتاه ذو الخويصرة التميمي فقال: اعدل يا رسول الله! فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم: ويلك! فمن يعدل إذا لم أعدل؟ قال عمر: يا رسول الله، ايذان لي أن أضرب عنقه! قال: دعه، إن له أصحاباً! يحقر أحدكم صلاته مع صلاتهم، وصيامه مع صيامهم، يقرأون القرآن لا يجاوز تراقيهم، يمرقون من الدين كما يمرق السهم من الرمية،

 إن له أصحاباً! يحقر أحدكم صلاته مع صلاتهم، وصيامه مع صيامهم  அவர்களுடைய அமல்களோடு ஒப்பிட்டுப் பார்த்து நீங்களே உங்களது அமல்களை அர்ப்பமாக நினைக்கும் அளவிற்கு அவர்களின் அமல்கள் அதிகமாக இருக்கும்.ஆனால்اعدل يا رسول الله!  மரியாதை இல்லாத காரணத்தினால்,  ، يقرأون القرآن لا يجاوز تراقيهم، يمرقون من الدين كما يمرق السهم من الرمية،  அந்த அமலில் எந்த பயனும் இருக்காது என்கிறார்கள் கண்மனி ரசூலுல்லாஹி [ஸல்] அவர்கள் [المغازي للواقدي]

எனவே அண்ணல் நபியின் நேசம் தான் நம்மை நேரான வழியில் கொண்டு போய் சேர்க்கும்.நம்மை உயர்வுக்கு கொண்டு செல்லும்.

அந்த அண்ணலாரின் நேசம் நம் உள்ளத்தில் வேரூண்ற வேண்டுமெனில் நபியின் கண்ணியத்தையும்,அல்லாஹ் அவர்களுக்கு வழங்கிய மகத்துவத்தையும்,ஆற்றலையும் நாம் விளங்க வேண்டும்.

அல்லாஹ் அண்ணல் நபியை அகிலத்தில் மிகப்பெரும் பேரற்புதமாகத் தந்திருக்கிறான். அவர்களின் மேலான நற்குணங்களையும் அவர்களின் ஈடற்ற வாழ்வியல் வழிமுறைகளையும் அல்லாஹ் அவர்களுக்கு வழங்கிய மேண்மைகளையும் பார்த்து இன்றும் உலகத்தார் புருவம் உயர்த்தி வியந்து போகும் உத்தமராக மாமனிதராக மனிதப்புனிதராக திகழ்கிறார்கள் நாயகம் [ஸல்] அவர்கள்.

அல்லாஹ் அவர்களுக்கு வழங்கிய கண்ணியத்தைப் போன்ற அகிலத்தில் யாருக்கும் வழங்க வில்லை, இனியும் வழங்கப் போவதும் இல்லை.

1, அல்லாஹ்வைப் பற்றி பேசப்படும் அனைத்து இடங்களிலும் நபியைப் பற்றியும் பேசப்படும். இது, அல்லாஹ் அவர்களுக்கு வழங்கிய மாபெரும் பாக்கியம்.

{ وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ } قال مجاهد: لا أُذْكرُ إلا ذُكِرتَ معي: أشهد أن لا إله إلا الله، وأشهد أن محمدًا رسول الله.

عن أبي سعيد، عن رسول الله صلى الله عليه وسلم أنه قال: "أتاني جبريل فقال: إنّ ربي وربك يقول: كيف رفعت ذكرك؟ قال: الله أعلم. قال: إذا ذُكِرتُ ذُكِرتَ معي" تفسير الطبري  

وقال أبو نعيم في "دلائل النبوة" : حدثنا أبو أحمد الغطريفي، حدثنا موسى بن سهل الجَوْني، حدثنا أحمد بن القاسم بن بَهْرام الهيتي، حدثنا نصر بن حماد، عن عثمان بن عطاء، عن الزهري، عن أنس قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: "لما فرغت مما أمرني الله به من أمر السموات والأرض قلت: يا رب، إنه لم يكن نبي قبلي إلا وقد كرمته، جعلت إبراهيم خليلا وموسى كليما، وسخرت لداود الجبال، ولسليمان الريح والشياطين، وأحييت لعيسى الموتى، فما جعلت لي؟ قال: أو ليس قد أعطيتك أفضل من ذلك كله، أني لا أذكر إلا ذُكِرْتَ معي، وجعلت صدور أمتك أناجيل يقرءون القرآن ظاهرا، ولم أعطها أمة، وأعطيتك كنزا من كنوز عرشي: لا حول ولا قوة إلا بالله العلي العظيم" ابن كثير

2, குர்ஆனில் எந்த இடத்திலும் நபியை பெயர் கூறி அழைக்க வில்லை.

لَا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضًا

அடியார்களுக்கு ஒழுக்கத்தைக் கற்றுக் கொடுக்கும் இறைவன், தானும்

அதே ஒழுக்கத்தை குர்ஆனில் கடைபிடிப்பது தான் இங்கு நாம் கவனிக்க வேண்டிய விஷயம்.

குர்ஆனில் எல்லா நபிமார்களையும் அல்லாஹ் பெயர் கூறி அழைக்கிறான்.

يَا آَدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ

يَا نُوحُ اهْبِطْ بِسَلَامٍ مِنَّا وَبَرَكَاتٍ عَلَيْكَ

يَا إِبْرَاهِيمُ أَعْرِضْ عَنْ هَذَا

يَا مُوسَى إِنِّي اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النَّاسِ بِرِسَالَاتِي وَبِكَلَامِي

يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ

يَا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَام

يَا يَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ

இப்படி நபிமார்களின் பெயர் கூறி அழைக்கும் இறைவன் குர்ஆனில் ஒரு இடத்தில் கூட நபியைப் பெயர் கூறி அழைக்க வில்லை.

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا

يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ لَا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ

يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ

என்று கண்ணியமாக அழைப்பதை திருக்குர்ஆன் நமக்கு உணர்த்துகிறது.

3, அண்ணலின் மேனி தொட்டதினால் அர்ப்பங்கள் கூட அற்புதங்களாக மாறின.

அண்ணலின் இரத்தம் உய்வானது :-

قَالَ ابْنُ هِشَامٍ : وَذَكَرَ رُبَيْحُ بْنُ عَبْدِ الرّحْمَنِ بْنِ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيّ أَنّ عُتْبَة بْنَ أَبِي وَقّاصٍ رَمَى رَسُولَ اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ يَوْمئِذٍ فَكَسَرَ رَبَاعِيَتَهُ الْيُمْنَى السّفْلَى ، وَجَرَحَ شَفَتَهُ السّفْلَى ، وَأَنّ عَبْدَ اللّهِ بْنَ شِهَابٍ الزّهْرِيّ شَجّهُ فِي جَبْهَتِهِ وَأَنّ ابْنَ قَمِئَةَ جَرَحَ وَجْنَتَهُ فَدَخَلَتْ حَلْقَتَانِ مِنْ حَلَقِ الْمِغْفَرِ وَجْنَتَهُ وَوَقَعَ رَسُولُ اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ فِي حُفْرَةٍ مِنْ الْحُفَرِ الّتِي عَمِلَ أَبُو عَامِرٍ لِيَقَعَ فِيهَا الْمُسْلِمُونَ وَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ فَأَخَذَ عَلِيّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ بِيَدِ رَسُولِ اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ وَرَفَعَهُ طَلْحَةُ بْنُ عُبَيْدِ اللّهِ حَتّى اسْتَوَى قَائِمًا ، وَمَصّ مَالِكُ بْنُ سِنَانٍ ، أَبُو أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيّ الدّمّ عَنْ وَجْهِ رَسُولِ اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ ثُمّ ازْدَرَدَهُ فَقَالَ رَسُولُ اللّهِ صَ

لّى اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلّمَ مَنْ مَسّ دَمِي دَمَهُ لَمْ تُصِبْهُ النّارُ سيرة ابن هشام

அசுத்தம் என்று நாம் நினைக்கிற இரத்தம் நபியின் உடலோடு சேருகிற போது, உயர்வைப் பெருகிறது,பிறரையும் உயர்வு படுத்துகிறது.

அண்ணலின் வியர்வை மனமானது  :-

عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ قَالَ

كَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَدْخُلُ بَيْتَ أُمِّ سُلَيْمٍ فَيَنَامُ عَلَى فِرَاشِهَا وَلَيْسَتْ فِيهِ قَالَ فَجَاءَ ذَاتَ يَوْمٍ فَنَامَ عَلَى فِرَاشِهَا فَأُتِيَتْ فَقِيلَ لَهَا هَذَا النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ نَامَ فِي بَيْتِكِ عَلَى فِرَاشِكِ قَالَ فَجَاءَتْ وَقَدْ عَرِقَ وَاسْتَنْقَعَ عَرَقُهُ عَلَى قِطْعَةِ أَدِيمٍ عَلَى الْفِرَاشِ فَفَتَحَتْ عَتِيدَتَهَا فَجَعَلَتْ تُنَشِّفُ ذَلِكَ الْعَرَقَ فَتَعْصِرُهُ فِي قَوَارِيرِهَا فَفَزِعَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ مَا تَصْنَعِينَ يَا أُمَّ سُلَيْمٍ فَقَالَتْ يَا رَسُولَ اللَّهِ نَرْجُو بَرَكَتَهُ لِصِبْيَانِنَا قَالَ أَصَبْتِ   رواه مسلم

وقال عمر بن الخطاب رضي الله تعالى عنه: كأن ريح عرق رسول الله صلى الله

عليه وسلم ريح المسك بأبي وأمي ! لم أر قبله ولا بعده مثله.

رواه ابن عساكر.

நபியின் முடி வெற்றிகளைப் பெற்றுத் தந்தது :-

أخبرنا أبو الفضل بن أبي الحسن بن أبي عبد الله المخزومي، بإسناده إلى أحمد بن علي بن المثنى، قال: حدثنا سريج بن يونس، أخبرنا هشيم، عن عبد الحميد بن جعفر، عن أبيه، قال: قال خالد بن الوليد: اعتمرنا مع رسول الله صلى الله عليه وسلم في عمرة اعتمرها، فحلق شعره، فاستبق الناس إلى شعره، فسبقت إلى الناصية فأخذتها، فاتخذت قلنسوة، فجعلتها في مقدم القلنسوة، فما وجهته في وجه إلا وفتح له.اسد الغابة

قال لما كان يوم اليرموك فقد خالد بن الوليد قلنسوة له فقال اطلبوها فطلبوها فلم يجدوها فقال اطلبوها فطلبوها فوجدوها فإذا قلنسوة وسخة فقال اعتمر رسول الله ( صلى الله عليه وسلم ) فحلق رأسه فابتدر الناس إلى شعره فسبقتهم إلى ناصيته فجعلتها في هذه القلنسوة فما شهدت قتالا وهي معي إلا رزقت النصر تاربخ دمشق والحاكم في المستدرك 3 / 299 

நபியின் உமிழ் நீர் மதுரமானது :-

وقال أنس رضي الله تعالى عنه: بزق رسول الله صلى الله عليه وسلم في بئر

بدارنا فلم يكن بالمدينة بئر أعذب منها.رواه أبو نعيم.

அலியாரின் கண் வலியைப் போக்கியது :-

وقال سهل بن سعيد رضي الله تعالى عنه: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم يوم خيبر: لأعطين الراية غدا رجلا يفتح الله على يديه، يحب الله ورسوله ويحبه الله ورسوله.

فلما أصبح الناس غدوا على رسول الله صلى الله عليه وسلم كلهم يرجو أن يعطاها.

قال: أين علي بن أبي طالب ؟ فقالوا: هو يشتكي عينيه.

قال: فأرسلوا إليه.

فأتى به فبصق رسول الله صلى الله عليه وسلم في عينيه فبرأ حتى كأن لم يكن به وجع.

الحديث رواه الشيخان (2)

உணவில் அதிசயத்தை நிகழ்த்தியது :-

حَدَّثَنِي عَمْرُو بْنُ عَلِيٍّ حَدَّثَنَا أَبُو عَاصِمٍ أَخْبَرَنَا حَنْظَلَةُ بْنُ أَبِي سُفْيَانَ أَخْبَرَنَا سَعِيدُ بْنُ مِينَاءَ قَالَ سَمِعْتُ جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا قَالَ

لَمَّا حُفِرَ الْخَنْدَقُ رَأَيْتُ بِالنَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ خَمَصًا شَدِيدًا فَانْكَفَأْتُ إِلَى امْرَأَتِي فَقُلْتُ هَلْ عِنْدَكِ شَيْءٌ فَإِنِّي رَأَيْتُ بِرَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ خَمَصًا شَدِيدًا فَأَخْرَجَتْ إِلَيَّ جِرَابًا فِيهِ صَاعٌ مِنْ شَعِيرٍ وَلَنَا بُهَيْمَةٌ دَاجِنٌ فَذَبَحْتُهَا وَطَحَنَتْ الشَّعِيرَ فَفَرَغَتْ إِلَى فَرَاغِي وَقَطَّعْتُهَا فِي بُرْمَتِهَا ثُمَّ وَلَّيْتُ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَتْ لَا تَفْضَحْنِي بِرَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَبِمَنْ مَعَهُ فَجِئْتُهُ فَسَارَرْتُهُ فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ ذَبَحْنَا بُهَيْمَةً لَنَا وَطَحَنَّا صَاعًا مِنْ شَعِيرٍ كَانَ عِنْدَنَا فَتَعَالَ أَنْتَ وَنَفَرٌ مَعَكَ فَصَاحَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ يَا أَهْلَ الْخَنْدَقِ إِنَّ جَابِرًا قَدْ صَنَعَ سُورًا فَحَيَّ هَلًا بِهَلّكُمْ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لَا تُنْزِلُنَّ بُرْمَتَكُمْ وَلَا تَخْبِزُنَّ عَجِينَكُمْ حَتَّى أَجِيءَ فَجِئْتُ وَجَاءَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقْدُمُ النَّاسَ حَتَّى جِئْتُ امْرَأَتِي فَقَالَتْ بِكَ وَبِكَ فَقُلْتُ قَدْ فَعَلْتُ الَّذِي قُلْتِ فَأَخْرَجَتْ لَهُ عَجِينًا فَبَصَقَ فِيهِ وَبَارَكَ ثُمَّ عَمَدَ إِلَى بُرْمَتِنَا فَبَصَقَ وَبَارَكَ ثُمَّ قَالَ ادْعُ خَابِزَةً فَلْتَخْبِزْ مَعِي وَاقْدَحِي مِنْ بُرْمَتِكُمْ وَلَا تُنْزِلُوهَا وَهُمْ أَلْفٌ فَأُقْسِمُ بِاللَّهِ لَقَدْ أَكَلُوا حَتَّى تَرَكُوهُ وَانْحَرَفُوا وَإِنَّ بُرْمَتَنَا لَتَغِطُّ كَمَا هِيَ وَإِنَّ عَجِينَنَا لَيُخْبَزُ كَمَا هُوَ  رواه البخاري

அபூபக்கர் [ரலி] அவர்களின் விஷத்தை முறிதத்து :-

ولما انتهيا إلى الغار قال أبو بكر : والله لا تدخله حتى أدخل قبلك، فإن كان فيه شيء أصابني دونك، فدخل فكسحه، ووجد في جانبه ثقبًا فشق إزاره وسدها به، وبقى منها اثنان فألقمهما رجليه، ثم قال لرسول الله صلى الله عليه وسلم : ادخل، فدخل رسول الله صلى الله عليه وسلم، ووضع رأسه في حجره ونام، فلدغ أبو بكر في رجله من الجحر، ولم يتحرك مخافة أن ينتبه رسول الله صلى الله عليه وسلم، فسقطت دموعه على وجه رسول الله صلى الله عليه وسلم، فقال : ( ما لك يا أبا بكر ؟ ) قال : لدغت، فداك أبي وأمي، فتفل رسول الله صلى الله عليه وسلم، فذهب ما يجده .رحيق

4,நபியின்  நாவு சத்தியத்தைத் தவிர பேசாது,அந்த நாவு பேசியது தான் சத்தியமாக ஆனது.

அவர்கள் சொன்ன வார்த்தையின் பிரதிபலிப்பு :-

عَنْ أَنَسٍ

أَنَّ رَجُلًا كَانَ يَكْتُبُ لِلنَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَقَدْ كَانَ قَرَأَ الْبَقَرَةَ وَآلَ عِمْرَانَ وَكَانَ الرَّجُلُ إِذَا قَرَأَ الْبَقَرَةَ وَآلَ عِمْرَانَ جَدَّ فِينَا يَعْنِي عَظُمَ فَكَانَ النَّبِيُّ عَلَيْهِ الصَّلَاة وَالسَّلَامُ يُمْلِي عَلَيْهِ غَفُورًا رَحِيمًا فَيَكْتُبُ عَلِيمًا حَكِيمًا فَيَقُولُ لَهُ النَّبِيُّ عَلَيْهِ الصَّلَاة وَالسَّلَامُ اكْتُبْ كَذَا وَكَذَا اكْتُبْ كَيْفَ شِئْتَ وَيُمْلِي عَلَيْهِ عَلِيمًا حَكِيمًا فَيَقُولُ أَكْتُبُ سَمِيعًا بَصِيرًا فَيَقُولُ اكْتُبْ اكْتُبْ كَيْفَ شِئْتَ فَارْتَدَّ ذَلِكَ الرَّجُلُ عَنْ الْإِسْلَامِ فَلَحِقَ بِالْمُشْرِكِينَ وَقَالَ أَنَا أَعْلَمُكُمْ بِمُحَمَّدٍ إِنْ كُنْتُ لَأَكْتُبُ مَا شِئْتُ فَمَاتَ ذَلِكَ الرَّجُلُ فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِنَّ الْأَرْضَ لَمْ تَقْبَلْهُ

و قَالَ أَنَسٌ فَحَدَّثَنِي أَبُو طَلْحَةَ أَنَّهُ أَتَى الْأَرْضَ الَّتِي مَاتَ فِيهَا ذَلِكَ الرَّجُلُ فَوَجَدَهُ مَنْبُوذًا فَقَالَ أَبُو طَلْحَةَ مَا شَأْنُ هَذَا الرَّجُلِ قَالُوا قَدْ دَفَنَّاهُ مِرَارًا فَلَمْ تَقْبَلْهُ الْأَرْضُمسند احمد

روى مسلم والبيهقي عن ابن عباس رضي الله عنهما قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: (ادع لي معاوية)، فقلت: انه يأكل، فقال في الثالثة: (لا أشبع الله بطنه) فما شبع بطنه أبدا.

روى مسلم عن سلمة بن الاكوع رضي الله عنه ان رجلا أكل عند النبي صلى الله عليه وسلم بشماله، فقال: (كل بيمينك)، فقال: لا أستطيع، قال: (لا استطعت، ما منعه الا الكبر)، قال فما رفعها الى فيه بعد

[سبل الهدي والرشاد]

  5, நபியின் கண்கள் காணாததையும் கண்டது.

உள்ளத்தில் உள்ளதை கண்டது :-

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ

أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ هَلْ تَرَوْنَ قِبْلَتِي هَا هُنَا فَوَاللَّهِ مَا يَخْفَى عَلَيَّ خُشُوعُكُمْ وَلَا رُكُوعُكُمْ إِنِّي لَأَرَاكُمْ مِنْ وَرَاءِ ظَهْرِي

வயிற்றில் இருப்பதையும் கண்டது :-

وروى أبو نعيم عن ابن عباس رضي الله عنهما قال: حدثتني أم الفضل، قالت: مررت بالنبي صلى الله عليه وسلم فقال: (انك حامل بغلام فإذا ولدت فأتيني به)، قلت: يا رسول الله أنى ذاك، وقد تحالفت قريش أن لا يأتوا النساء ؟ قال: (هو ما قد أخبرتك)، قالت: فلما ولدته أتيته به، فأذن في أذنه اليمنى، وأقام في اليسرى وألبأه من ريقه، وسماه عبد الله وقال: اذهبي بأبي الخلفاء)، فأخبرت العباس فأتاه فذكر له، فقال: (هو ما أخبرتك، هذا أبو الخلفاء حتى يكون منهم السفاح، حتى يكون منهم المهدي، حتى يكون منهم من يصلي بعيسى عليه الصلاة والسلام).

கதவுக்குப் பின்னாலுள்ளதையும் கண்டது :-

وروى البزار والطبراني من طريق عتبة بن عمر عن أنس - رضي الله تعالى عنه - قال: جاء رسول الله - صلى الله عليه وسلم - فدخل إلى البستان، فجاءآت يدق الباب، فقال: يا أنس قم فافتح له الباب وبشره بالجنة وبالخلافة من بعدي، قلت: يا رسول الله، أعلمه، قال: أعلمه، فإذا أبو بكر، فقلت له: أبشر بالجنة وبالخلافة بعد رسول الله - صلى الله عليه وسلم - قال: ثم جاءآت، فدق الباب، فقال: يا أنس، قم فافتح له وبشره بالجنة والخلافة من بعد أبي بكر، قلت: يا رسول الله أعلمه، قال: أعلمه، فخرجت، فإذا عمر، فقلت له: أبشر بالجنة وبالخلافة من بعد أبي بكر، قال: ثم جاء آت فدق الباب، فقال: قم يا أنس، فافتح له وبشره بالجنة وبالخلافة من بعد عمر وأنه مقتول، قال: فخرجت فإذا عثمان، فقلت له: أبشر بالجنة وبالخلافة من بعد عمر وإنك مقتول، فاسترجع فدخل على رسول الله - صلى الله عليه وسلم - فقال: يا رسول الله، لمه والله ما لقيت ولا تمنيت، ولا مسست فرجي بيميني منذ بايعتك، قال: هو ذاك يا عثمان وأمره أن يكف.

6, கியாமத் வரை நடப்பவை அனைத்தும் அண்ணலுக்குத் தெரியும்.

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ حَدَّثَنَا يَحْيَى عَنْ سَعِيدٍ عَنْ قَتَادَةَ أَنَّ أَنَسَ بْنَ مَالِكٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ حَدَّثَهُمْ

أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ صَعِدَ أُحُدًا وَأَبُو بَكْرٍ وَعُمَرُ وَعُثْمَانُ فَرَجَفَ بِهِمْ فَقَالَ اثْبُتْ أُحُدُ فَإِنَّمَا عَلَيْكَ نَبِيٌّ وَصِدِّيقٌ وَشَهِيدَانِ رواه البخاري

عن عامر الشعبي قال: قلن النسوة لرسول الله صلى الله عليه وسلم: أينا أسرع بك لحوقاً؟ قال: فقال: أطولكن يداً، فأخذن يتنازعن عن أطولهن يداً، فلما توفيت زينب علموا أنها كانت أطولهن يداً في الخير والصدقة.سيرة النبوية